Dziadunio rozdziewiczony

czyli publiczne występy.

Dobra - przyznaje zupełnie szczerze - prawie nic nie pamiętam z zadawanych mi przez dziennikarzy pytań. Jeszcze mniej z odpowiedzi których udzielałem:) Widać, mimo że nie odczuwałem jakichś szczególnych oznak zdenerwowania, jakiś rodzaj emocji mi dzisiaj towarzyszył.

Jeśli nagadałem jakichś głupot, które za chwile pewnie będziecie czytać po blogach i portalach - weźcie pod uwagę że nie codziennie mówię do setki ludzi jednocześnie.

Podsumowując akcję ścieżkową - i jeszcze raz mówiąc wszystkim którzy w jakikolwiek sposób pomogli - serdeczne dzięki! - chcę przytoczyć jedyne wypowiedziane dzisiaj przeze mnie do kamery zdanie, które zdołałem zapamiętać w całości - te ponad już dzisiaj sześćset podpisów pod wnioskiem świadczy  możne przede wszystkim o tym, że potrzeby i aspiracje mieszkańców dalece wyprzedzają to, co ma nam do zaoferowania burmistrz Ewa Filipiak ze swoim dworem.  Miejscy urzędnicy nie dorośli przez ostatnich dwadzieścia lat do tych aspiracji i nie dorosną, choćby trwali na swoich stołkach  kolejnych dwadzieścia. 

A tak - byłem pytany co czułem, gdy przejeżdżając pół metra od Ewy Filipiak, widziałem jak pośpiesznie się oddala, nie zdobywając się nawet na grzecznościowy gest.  Co mam powiedzieć? Przykro mi było, tak po ludzku przykro.