Parafia kosztuje

czyli na tacę grosz


Parafia w Rynku ma wciąż stosunkowo nowego proboszcza, więc bardzo proszę ks.Jaśkowca, żeby ze zrozumieniem i bez osobistych uprzedzeń podszedł do tego co tutaj napiszę.


Często bywam pytany o funkcję i rolę Kościoła w lokalnej polityce. Wadowiczanie przyzwyczaili się patrzeć na decydujące momenty w lokalnych sprawach przez pryzmat tego, co powie ksiądz z ambony. I w "starej parafii" (Ofiarowania NMP) jak i u Piotra - wielu z was wskazywało i wskazuje na powiązania lokalnych władz z proboszczami i parafialnymi aktywistami.

Część traktuje tego rodzaju aktywność kapłanów jako przychodzącą z dobrodziejstwem inwentarza, rodzaj oczywistości, którą, acz niechętnie, to jednak trzeba akceptować, bo trudno coś na nią poradzić - innych chce trafić jasny szlag, gdy widzą i słyszą polityczne zaangażowanie, polityczne namaszczanie lokalnych polityków przez,  mających jednak zdecydowanie inny rodzaj powołania i kompetencji, księży.

Proboszcz - wiadomo - dla większości ludzi bytem jest stosunkowo od wiernych niezależnym, niedostępnym, trudno się zdobyć na odwagę żeby pójść do niego osobiście i powiedzieć co komu na wątrobie leży.

Można oczywiście pisać tomy o wzajemnych relacjach konsekrowanego kościoła z kościołem świeckim - postanowieniach i deklaracjach Drugiego Soboru Watykańskiego w tej materii - i są ludzie którzy to robią, ze znacznie większą kompetencją niż byłbym to w stanie zrobić ja - ode mnie więc tylko banalnie prosta, praktyczna rada - jeżeli w waszych parafiach dzieje się coś, czego powszechnie nie akceptujecie, co was bulwersuje i nie odpowiada - rozmawiajcie o tym z proboszczem, jasne że tak.

 A na poparcie swojego stanowiska nie cytujcie autorów, Biblii, Katechizmu czy kanonów Prawa Kanonicznego - po prostu dogadajcie się z myślącymi podobnie i zamiast zwyczajowej wysokości ofiary, złóżcie monetę jednogroszową. Gwarantuje, że gdy zamiast spodziewanych kilku tysięcy złotych, proboszcz wyjmie z tacy kilkadziesiąt czy kilkaset groszowych monet, zacznie się zastanawiać mocniej niż po codziennej lekturze brewiarza. Pewnie nawet mocniej niż po grzecznościowym telefonie z Kurii, w którym jakiś kolega doniesie, że jego nazwisko  wywołuje zmarszczenie brwi biskupa;):)

Na co dzień hasło że wszyscy jesteśmy Kościołem i mamy w nim jakieś prawa brzmi pusto i niedorzecznie. Ale wcale nie musi tak być - my je rzeczywiście mamy - gwarantują je nam kościelne dokumenty oraz.... zdrowy rozsadek proboszczów. Oni wiedza najlepiej - utrzymanie parafii kosztuje.