Wadowicka szkoła cyników.

Niektóre słowa i nazwy na przestrzeni dziejów zmieniają swoje pierwotne znaczenie, czasami stając się swoim własnym przeciwieństwem. Dokładnie tak jest w przypadku słowa cynik. O ile w starożytnej Grecji oznaczało to osobę, dla której moralne postępowanie - wówczas nazywano to cnotą - było jedynym sensem życia i intelektualnych dociekań, to dzisiaj cyników doskonale określa taka wypowiedź:

"Cynizm charakteryzuje także brak wiary w dobre intencje ludzi, w ich altruizm i życzliwość. Ludzie cyniczni są podejrzliwi, nieustannie dopatrują się u bliźnich własnego interesu. W sferze zaś poznawczej za ludzi cynicznych uważa się tych, którzy odrzucają istnienie obiektywnej prawdy i obiektywnego dobra. Wszystko dla nich staje się relatywne i moralnie względne. Cynicy wyznają etykę sytuacyjną. Czyny stają się dobre lub złe w zależności od sytuacji, w jakiej są popełnione. Osoby cyniczne twierdzą, że każdy pogląd i każda opinia mogą zostać uznane za prawdziwe lub też przeciwnie za fałszywe, zależnie od okoliczności lub po prostu od gry ludzkich interesów".

Mógłbym godzinami przywoływać postawy, wypowiedzi i czyny ludzi, którzy od dziesięcioleci rządzą w naszym mieście i którzy słowo cynizm wypełniają niemal codziennie bardziej i bardziej podłą treścią. 

Zafascynowany fenomenologią i filozofujący wg tej metody Karol Wojtyła, powiedziałby prawdopodobnie że im bardziej człowiek postępuje cynicznie, tym mniej jest człowiekiem. Być może nawet kiedyś gdzieś coś takiego powiedział czy napisał. Nawet jeśli - to co z tego - dla naszych lokalnych Ewek, Staszków czy Krzysiów, słowa Papieża nadają się wyłącznie do tego żeby nimi rynek wyobwieszać, ale z całą pewnością nie żeby próbować je zrozumieć czy, nie daj boże - według nich postępować. 

Oni są ponad to - przejdą do historii jako twórcy wadowickiej szkoły cyników.