Zdjęcie zrobione "małpką"

czyli kilka uwag o referendum.

Bardzo mało wiem o fotografii. I to pomimo że próbowałem - kupiłem sobie, albo nie - zaraz - od kogoś dostałem - taki album-podręcznik. Nawet go przeczytałem. Na próżno. Nadal pojęcia nie mam o świetle, głębiach, balansach, bielach i całym tym cholerstwie. Fotografuje rzadko, niezłej jakości aparatem(własność żony - obdarowała się sama, w nagrodę za rok bez papierosa) - korzystając z automatycznych ustawień.

Ale nawet taki laik jak ja, potrafi bez pudła wskazać, wśród dziesiątków różnych zdjęć, te zrobione lustrzanką oraz takie pstryknięte automatyczną "małpką".
Każdy potrafi - różnica jest po prostu nie do niezauważenia.

Dziwaczny wstęp, wiem - dlaczego właśnie taki?  Ano cel jest dość prosty. Wszyscy wiedzą że małpkowe foty są marnej jakości i kiepsko wyglądają w rodzinnych albumach - ale i tak 95% z nas takie właśnie robi i posiada. Nie, nie - wcale nie dlatego że lustrzanki są drogie. A już z całą pewnością nie przede wszystkim dlatego. Ja myślę że chodzi o wysiłek. A raczej naszą niechęć do pokonywania oporu materii - dobrego aparatu nie wystarczy kupić - trzeba jeszcze poświęcić masę czasu na jego oswojenie. Nauczenie się pracy z nim. Odkrycie możliwości.

Przy porannej kawie takie mi właśnie przyszło do głowy porównanie - uczestniczymy w życiu miasta, większość z nas tak właśnie uczestniczy - na miarę pstryknięcia foty 'małpką' - bez najmniejszego wysiłku - raz na cztery lata wrzucamy wyborcze karty do urny, skreślając nazwiska, które po prostu znamy. Które cokolwiek nam mówią. Efekt jest dokładnie taki jak przewidujemy - UM obsadzony jak kiepska fotografia w albumie - blada, bez najmniejszego wyrazu - a i twarze wciąż te same.

Referendum? Noo - to właśnie jest narzędzie do tworzenia lepszej jakości. Ostre, mocno odcięte kontury - zamiast pochowanych w cieniach sylwetek - portret z najmniejszymi detalami. Takie zdjęcie to i wnukom można by bez wstydu pokazać.

Nie ma żadnych wątpliwości - referenda pokazują wolę ludzi w różnych sprawach, prawie bez zniekształceń. Prawie idealnie.

Czy to jednak oznacza że, nawet wiedząc to - nawet porównując blade i rozmazane foty z małpki z pełnokrwistymi fotografiami z lustrzanki - zaczniemy masowo wyrzucać te pierwsze na składowisko elektrośmieci? I będziemy szturmować kursy fotograficzne dla początkujących?

Otóż to - nie sądzę. Jeżeli ktoś zacznie nam pokazywać jak paskudne robimy zdjęcia - albo pogonimy go do diabła, albo przestaniemy pstrykać w ogóle.

I właśnie dlatego każdy kto chce zmienić lokalną fotografię, powinien raczej pokazywać ludziom zasady kompozycji, przypominać o proporcjach - wykorzystywać prawo wielkich liczb, oczekując że pośród tysięcy zrobionych małpką fotek trafi się w odpowiednim momencie ta właściwa - a nie wtykając w rękę lustrzankę, oczekiwać że nagle zapałamy ambicją stworzenia dzieła, które dostanie World Press Foto czy jakąś inną, branżową nagrodę.

Dostosowanie siebie do materii a nie odwrotnie - to wydaje się być klucz do sukcesu. Klucz do tego żeby materia pozwoliła w pewnym momencie wyrzeźbić w sobie nowy kształt. Ułożyć się w obraz na miarę naszych oczekiwań.

P.S Stanowczo uprasza się maniaków grasujących głównie w "Obiektywnych Wadowicach" o niezaśmiecanie wątku rozkminami o bitach ;) :D