Oddać Wadowicom Wojtyłę

Czyli prośba do władz miasta.

Już dzisiaj wiadomo iż dla Wadowiczan nowe Muzeum będzie wielkim rozczarowaniem. Tak informacje z wewnątrz Muzeum, jak i mało entuzjastyczne, pojedyncze zdanie o "ubogaceniu" wypowiedziane przez burmistrz Ewę Filipiak nie pozostawiają złudzeń - z nowego obiektu wyrwano lokalną duszę, pozbawiono tych rozpoznawalnych dla każdego Wadowiczanina  elementów(metalowe schody, okno przez które mały Wojtyła patrzył na słoneczny zegar z napisem "Czas ucieka, wieczność czeka". Jedna z opinii ludzi którzy widzieli już wnętrza Muzeum brzmi -"Może i fajne, ale.... takie coś można by wybudować w dowolnym miejscu na świecie, z Wadowicami nie ma to wiele wspólnego. Cóż - historia się powtórzyła - świat odebrał miastu maturzystę Karola - a teraz decydenci Muzeum odebrali mu także resztki jego materialnej tutaj obecności.

Trudno - ani mieszkańcy ani nawet władze miasta nie mają już żadnego wpływu na to co się wydarzyło z Domem Rodzinnym JPII.

Ale możemy jeszcze sprawić żeby mieszkańcy mieli jakąś prawdziwie bliską postaci Wojtyły z okresu wadowickiego pamiątkę.

Kiedyś vis a vis - a dzisiaj, w związku z przeniesieniem wejścia, z tyłu budynku Muzeum, na skwerku za murami miejskimi jest(w każdym razie jeszcze niedawno była) studnia, istniejąca tam w czasach niemowlęctwa Karola Wojtyły. Wg podawanych z ust do ust informacji, nad tą właśnie studnią siadywała Matka Papieża, bawiąc szkraba podczas pierwszych letnich spacerów z niemowlęciem.

Pani Wojtyłowa znosiła wózek z dzieckiem na nasze podwórze - wspominała sąsiadka Helena Szczepańska. - Przed naszą kamienicą było trochę zieleni. Na środku stała studnia. Pani Wojtyłowa przywoziła dziecko, siadała przy tej studni, a ja wychodziłam na ganek. Często prosiła mnie, żebym zeszła i przypilnowała Lolusia, bo ona musi dopilnować obiadu albo wyjść po sprawunki. Wtedy schodziłam i woziłam jej synka.

Czy nie byłoby posunięciem mądrym, atrakcyjnym - a jednocześnie szlachetnym w wymowie, uhonorować w jednym miejscu i jednocześnie Mamę Karola Wojtyły i jego samego - odrestaurowaniem tamtego miejsca(studni) oraz postawieniem ławeczki z brązu -właśnie z postacią Emilii Wojtyły z niemowlakiem Karolem na ręku?

Proszę zobaczyć jak mogłoby to wyglądać:

Foto: http://fotoplastikon-pl.blogspot.com/2013/12/aweczka-ksiedza-twardowskiego.html

Ta akurat ławka poświęcona jest ks. Janowi Twardowskiemu. Jest w rożnych miejscach w Polsce i na świecie wiele, wiele innych - dlaczego jedna nie miałaby powstać właśnie u nas?

Dodam że koszt takiej instalacji to mniej więcej sto tysięcy złotych. A teren o którym mowa jest najprawdopodobniej własnością miasta. Czy więc miasto podchwyci ten pomysł? Ano - zobaczymy.

Chcę na koniec powiedzieć iż idea takiego właśnie upamiętnienia Emilii Wojtyły nie jest moja - powstała, o ile mi wiadomo, w głowach członków Towarzystwa Miłośników Ziemi Wadowickiej, już jakiś czas temu. Ja ją po prostu podchwytuję i z ochotą się pod nią podpisuję, bo to jest po prostu bardzo dobry pomysł. Aż dziw bierze ze pani Ewa Filipiak - sama kobieta i matka, nie poczuła potrzeby uhonorowania w taki sposób tej Matki. Było nie było - to przecież od Niej tak naprawdę wszystko się zaczęło..... 

Czas, najwyższy już czas nadrobić tą zaległość, Droga Ewo.