Opozycja przez duże JA

czyli słów kilka o Mateuszu Klinowskim.


"Srajcie! -  powiedział Król. I dwadzieścia tysięcy podwładnych wypięło się i zaczęło srać, albowiem było to w tych czasach gdy słowo królewskie było prawem."

Wahałem się czy użyć tego właśnie, soczystego cytatu, zapamiętanego skądś, nie pamiętam już dzisiaj z jakiej , przeczytanej kilkanaście lat temu, książki.

Wahałem się, ale tak sobie myślę że choćbym napisał tekst na kilkanaście tysięcy znaków i tak lepiej nie opiszę na czym polega problem z Mateuszem.

W wielu, wielu miejscach poświęcałem sporo uwagi jego zasługom dla lokalnej społeczności. Licytacja jaka odbyła się pomiędzy nim a radnymi Odrozkiem i Janasem w komentarzach do poprzedniego wpisu nijak nie pokazuje ich pełni. To nie ilość wyprodukowanego papieru, wniosków, doniesień, wystąpień, nie ilość sądowo-urzędowych bojów stanowi esencję aktywności Klinowskiego.

Ja myślę że to co naprawdę istotne w jego lokalnej aktywności, to na niespotykaną w historii wadowickiego samorządu skalę, rozbudzenie zainteresowania mieszkańców naszymi wspólnymi sprawami.
Oddaje mu to i tak sobie myślę ze nikt mu tego nie będzie próbował odebrać.
.
Drugą w szeregu istotności jego zasługą, jest zogniskowanie na sobie całego odium niechęci, obstrukcji i nienawiści - jakiej nie szczędzą mu zawsze wierne fisze. Taki układ sprawia że znacznie łatwiej pozostałym opozycyjnym radnym, ale nie tylko - w ogóle, szeroko rozumianej opozycji, funkcjonować. Klinowski daje nam swoje plecy, za którymi można się schować, podczas gdy gros magistrackich ciosów on bierze na klatę.

I gdyby trzy ostatnie akapity wyczerpywały jego charakterystykę - pewnie nikt nie miałby cienia wątpliwości że zostanie, jak o to pytał jeden z komentatorów, metaforycznym Chrystusem Wadowic.

Cóż - kiedy istnieje jeszcze druga strona medalu, opisana cytatem na wstępie.

Nie mówię tu o własnych odczuciach - choć przyznaję ze mimo iż ja akurat nie jestem jakoś szczególnie łatwopalny i całkiem nieźle radzę sobie z jego stylem - to i mnie przynajmniej kilkakrotnie dopiekł "do żywego"

Gdybym miał cierpliwość i czas, przywlekłbym tutaj jego wypowiedzi, aroganckie, lekceważące, buńczuczne a czasem nawet obraźliwe, którymi uraczył ludzi, którzy w zasadzie w lokalnych sprawach stoją po jego stronie, ale w jakieś partykularnej sprawie, w jakimś szczególe, mieli wątpliwości czy odmienne zdanie.
Zresztą - nie ma takiej potrzeby, bo tak sobie myślę że i Klinowski i zwłaszcza adresaci doskonale je pamiętają.

Rewolucyjny zapał, zabieganie i natłok spraw o których trzeba pomyśleć wiele usprawiedliwiają. Ale z całą pewnością nie usprawiedliwiają wszystkiego. Zwłaszcza wówczas gdy odpychanie ludzi od siebie oznacza w naszym układzie - odpychanie ich także od sprawy.

Tak więc problem z radnymi Odrozkiem i Janasem polega na ich bierności. Problem z radnym Klinowskim - na jego werbalnej nad-aktywności.

Klepie mi Mateusz, jak mantrę jakąś w ostatnich czasach hasełko - mniej blogowania więcej blokowania.

Więc i ja uraczę go hasełkiem - więcej słuchania, mniej pyskowania.